bloem·le·zing (de ~ (v.))

You're answering questions that have not yet been asked
All sparks will burn out in the end

You burn like you're bouncing cigarettes on the road
All sparks will burn out in the end

All sparks will burn out
All sparks will burn out
All sparks will burn out, in the end

You're casting opinions at people who need them
All sparks will burn out in the end

Well be careful angel, this life is just too long
All sparks will burn out in the end

All sparks will burn out
All sparks will burn out
All sparks will burn out, in the end


You burn like, you're bouncing, cigarettes

All sparks will burn out
All sparks will burn out
All sparks will burn out
All sparks will burn out
All sparks will burn out
All sparks will burn out
All sparks will burn out, in the end.

Uit het raam hang ik. Na The Sopranos.
Mijn witte shirt, met twee van de vier knoopjes open en de mouwen opgestroopt zodat driekwart van mijn onderarmen zichtbaar is, en duitse, lichte, zonnebril maken me trots op het spoortje Italiaanse bloed dat door mijn haren en ogen vloeit.
De zon verwarmt mijn voorhoofd. Op het slecht bereikbare balkon van een huisgenoot staat een krat met in ieder geval nog één doprijk flesje.
Slecht is een smalle, schuin naar beneden aflopende, richel. Naast met schaafwonden voor de deur op een huisgenoot, met sleutels, zonder sleutels zitten wachten.
Eerst maar eens koffie.

Net als vorig jaar, 2005, huppelde ik weer rond op Motel Mozaique, 2006 nu.
Net als toen ga ik niet stoppen met typen. Na de vorige zin. Of na deze.

Na vrijdag wegens wat laat vertrekken wegens, eh, laat vertrekken, naar Rotterdam te zijn gelaagvlogen was het tijd voor Motel Mozaique. Ook wel een feestje onderbroken door een zaterdagochtend die je doorbrengt met wachten. Een soort voetbalrust met commentaar van Hans Kraay senior.
Na een lange rij bij Nighttown, Adam Green trok zoveel bezoekers dat zelfs nog even kort bij Tomán binnenhuppelen geen goed idee was, aan te hebben gekeken en het hoofd te hebben geschud, stond, nee, zat, zaten, de drie meisjes van Midaircondo in de Kleine Zaal van de Schouwburg. Om met mijn afsluitende en o zo ware woorden te beginnen: "We kunnen wel naar huis. Mooier wordt het toch niet." Gezeten in feeërieke jurken van groene tule op krukjes met samplers op schoot brengen ze uiterst geconcentreerd of eerder toegewijd eraan muziek die op mij het effect heeft van een boomstam die met mijn bovenlichaam om hetzelfde stukje ruimte vecht. Maar dan op een positieve manier. Mijn torso wilde in tweeën scheuren van fijnheid. Gelukkig was mijn ribbenkast er ook nog. Niet dat mijn hoofd dat nog wist. Dat zweefde ergens met een rotgang en grijns door de muziek heen. Na een paar nummers op de krukjes stond Lisen (Rylander) voorzichtig op en sloop met sampler en snoeren naar haar tafel vol met keyboardjes & een powerbook. Even later zo ook Lisa (Nordström) en Malin (Dahlstrom). Maar dan naar hun eigen tafel. Lisen trok haar laarzen uit en betoverde me nog wat verder met haar saxofoon. Ook de diverse speelgoedjes die vanop de tafels opdoken werden behandeld alsof het muziekinstrumenten waren. En he! Dat waren het.
Na de kleine zaal verdwaasd uit te zijn gestrompeld op zoek naar koffie was de zaal bij Paavoharju al volzet maar bij Battles in de Main Hall kwamen we nog makkelijk binnen. Battles is een net alsof er vier knullen bezig zijn elkaar in een videospelletje te bestrijden. Maar dan met muziekintrumenten. En de drummer is een orang-oetan. Zijn crash-cymbal hing op een meter of twee hoogte. Maar dat belemmerde hem niet in het meppen van dat ding. Zittend.
65daysofstatic in de Basement ondernaast Battles was energiek. Een beetje als Sunn O))) maar dan met die monnikskappen afgeworpen en on speed. Dat ik pas tegen het einde van het optreden er achter kwam dat er ook een drummer aanwezig was en niet een laptop doet daar niets aan af.
Tegen twaalven vooraan bij power-trio We Are Scientists. Met die bassist die die bril die net een platte duikbril is. Of iets anders briljants. En een Snor. Wat natuurlijk leuk is. Naast een cohort aan meisjes dat uit volumptueze borst meezingt met My body is your body/I won't tell anybody/If you wanna use my body/Go for it, yeah/My body is your body/I won't tell anybody/If you wanna use my body/Go for it, yeah met mezelf. Maar het was vrij rustig daar. Ondanks dat het de band is die weer eens bevestigd dat de beste britrock uit New York komt. Wat wel gekomen zal zijn door de aanwezigheid van Mogwai even later in de grote zaal van de Schouwburg. Tegen de tijd dat ik daar aankwam was het vol. Hoewel de dringende kudde achter het touw leuk om te observeren was had het optreden van Mogwai via een monitor vrij veel weg van een Olympische afsluitingsceremonie. Een hoop herrie en lichten maar na een paar minuten heb je het wel gezien. Coldcut even later in de Main Hall zag er wat statisch uit. Van Black Dice in de Basement had ik de strekking na een poosje wel begrepen en leek het me wel wat om om drie uur in mijn bed te kunnen ploffen. Tegen de tijd dat het drie uur was en ik thuis was ik dat gelukkig al weer vergeten.

Had ik al gezegd dat Midaircondo geweldig was?

Voor als je je afvroeg waar dat plaatje van Google van vandaag vandaan komt en wie die Joan Miró dan wel niet mag zijn:

Vandaag is het 113 jaar geleden dat Joan Miró te voorschijn flopte. Hij was een held met een kwast. Maar ook wel met andere dingen. Hij heeft ook beelden gedaan.
Het links bijgesloten plaatje is een afbeelding van de poster van Ballet Romàntic uit 1974 die aan mijn muur hangt. De kracht van Ballet Romàntic die mij toen ik het na een keer links en twee keer rechts in zijn museumsloeg lijk een enorme moker op mijn borstkastje. Is, die is, dat, het niet alleen een aantal van de abstracte symbolen die Miró regelmatig gebruikte bevat maar ook dat de danseres in het midden, op haar rechterbeen na, tot in detail is geschilderd. Alsin: het heeft het allebei: realistich & abstract. In één schilderij wat in het onderstaande twee schilderijen van zijn gemaakt. Beiden zijn The Farmer's Wife. In de linker kun je het zien. Bij de rechter heb je wat meer tijd en verbeelding nodig.




Vrouwen van boeren hebben grote voeten.

In navolging van het immer informatieve DING:

Volgens mijn statistieken gebruikt 52.79% Microsoft Internet Explorer. Doe dat nou niet. Wil je?

elec·tro·cutie (de ~ (v.), ~s)

1. iem. die naast Electro DJ ook een cutie is
2. Eva Maria

Vorige zomer ergens. Was het. Raymtzer stond op Breda Barst. En ik ook. In tegenstelling tot komende zomer was het afgelopen zomer niet in september maar begin juni.
Mijn verstand stond nog aan de bar bier af te rekenen toen ik tijdens Raymtzer zijn optreden genoeg van hem kreeg en mijn mening eens wilde gaan spuien over zijn gezeur. Maar toen was het optreden opeens afgelopen. Dus moest ik niet alleen naar voren lopen maar ook nog eens langs het podium. Dat valt allemaal niet mee als je verstand nog steeds staat af te rekenen, steeds nerveuzer staat omdat het ziet dat je steeds verder weg van je verstand vandaan aan het geraken bent. Al doende was ik dus niet als eerste in Raymtzers gezicht. En gaf de barriere van klein grut dat wel al in zijn gezicht was mijn verstand de kans, nog napuffend van een stevig sprintje, mij weer in te tomen. Maar dan sta dus opeens met niks in je handen tussen grut van rond de tien & ome Raymtzer in het midden op een stoeltje. Eh.
In mijn linkerkontzak vond ik mijn paspoort, aha! Maar toen moest ik Raymtzer er nog van overtuigen dat ik er niet mee zat of mijn paspoort nou nog geldig zou zijn of niet na zijn tag &, op mijn aandringen, de Almere-leus.
Dus. Zie foto. Mijn paspoort is niet echt geldig meer. En die mark, dat was de mark van, eh, After Forever en het is de mark van Epica. Mijn verstand lag al minstens een uur lang thuis in bed.

Maar! Ik kwam dus vanavond erop om dit eens op internet te vereeuwigen vanwege "Samenzwering", een feestje in de Stairway to Heaven te U. te ere van de eerste verjaardag van het door Rob Stenders opgezette online radiostation KXradio. Van Stenders Vroeg Op was trouwens afgelopen vrijdag de laatste uitzending op YorinFM, het is van SBS overgegaan naar RTL en RTL heeft geen zin om Rob & Fred & Co. te laten doen waar ze goed en succesvol in zijn. Ook wel: hun eigen zin. Voor mij was dat de derde keer dat Rob & Fred drastisch verhuizen danwel ermee op houden. Aangezien ze tot nu toe steeds weer ergens anders en grootser terug zijn opgedoken ben ik deze keer niet bang. En anders is KX er nog. KXradio dat een feestje gaf. En ik lag op de bank te luisteren. En wende mijn verstand aan om de popquiz te volgen. Helaas kon mijn geheugen bij de 68 fragmenten niet veel meer dan "leuk nummer! eh dinges! van dinges! eh! eh!" roepen. Maar Raymtzer was daar ook. En die komt evenals Rob en ik uit Almere.