<$BlogRSDUrl$>

donderdag, maart 24, 2005

Fiona! Extraordinary Machine! Album! Lente! 

Ieeeeeeeh!

Er staan bloederige tandafdrukken in mijn linkerhand.

donderdag, maart 17, 2005

Wat prachtig overdadig cute! 

Ja. Met van die dikke letters. Cute.
Numb3rs. Weer. Het einde van aflevering zeven, Counterfeit Reality, is een mijlpaal, een benchmark in het vertonen van verbroedering, tussen twee broers zelfs.

Wanna watch the rest of the movie?
Ok. Sure.
I's a great flick. It's about baseball.
Most statiscally driven sport in the world.
Wanna a beer?
No thanks.
Chip?
Ok.

Dat allemaal in een half verduisterd appartement, er komt nog wat zonlicht binnen, maar dat hoeft van deze vrijgezel niet zo nodig.

Nu kan ik weer vol vertrouwen in de wereld, met een hooivork in mijn mond, over straat huppelen en pluis-picachu schoppen.

Ook een beetje dankzij de glansrol van Sarah Wayne Callies heupen.

woensdag, maart 02, 2005

Charlie Kaufman 

Een trompetist steekt een huilende lofzang af.
Een huilende loftrompet schalt door de straten.
De lege straten.
De koude straten.
Als een groet tikt de trompetist zijn hoed ten afscheid aan.
De trompetist stapt opzij. Tussen de muren door, de coulissen in.
De straten wijken.

De straten wijken en verdwijnen in een slaapkamer.
Een leeg tweepersoonsbed.
Leeg.
Verveeld.

eXTReMe Tracker