maandag, februari 28, 2005
Lost
Wat een duidelijke titel zeg. Tjeempie. Nou, ik ga het dus over Lost doen nu.
Lost is een amerikaanse serie, een amerikaanse serie die gaat over een vliegtuig, een vliegtuig dat neerstort, een vliegtuig vol mensen, iets van 48 van deze mensen overleven, 47 van deze mensen gillen, maar dat schijnt na vier afleveringen over te zijn, 1 van deze mensen is een coole held. Deze held helpt de gillende mensen.
Eigenlijk tiep ik al te veel.
Het is een soort van Expeditie Robinson, maar dan gedramatiseerd over twee keer zoveel afleveringen. Daarmee is het wel mooier geworden, alsin de mensen zijn mooier en de camera's duurder, maar ook beheurlijk voorspelbaarder.
In de flashbacks, ja, ik heb vandaag stiekum aflevering zeventien, geloof ik, gekeken, aflevering zeventien heeft namelijk dezelfde naam als Lost in Translation, maar in tegenstelling tot deze prachtfilm staan er nog wat puntjes bij. Lost... in translation, wordt het dan. Nu ja. In de flashbacks dus. In de flashbacks wordt er, zeker bij close-ups, gebruik gemaakt van schokkende camerabeelden.
Over schokkende camerabeelden.
Schokkende camerabeelden daar kom je eigenlijk alleen mee weg als je lars von trier heet. Als je lars von trier heet heb je namelijk best wel een dijkje van een script, ook al film je dat op de kop en onder water, als je je acteurs en actrices het zo goed krijgt te doen als ome lars dat krijgt maakt het allemaal niet meer uit.
Heet je niet lars von trier, dan komt het stom over. Wannebe realistische/home-video gedoe. Bah.
Allemaal kijken dus! Vanaf 5 maart op Net 5. Mocht je die reclame gemist hebben.
*edit* ookal smeert ome lars de wereld met vla in.
Lost is een amerikaanse serie, een amerikaanse serie die gaat over een vliegtuig, een vliegtuig dat neerstort, een vliegtuig vol mensen, iets van 48 van deze mensen overleven, 47 van deze mensen gillen, maar dat schijnt na vier afleveringen over te zijn, 1 van deze mensen is een coole held. Deze held helpt de gillende mensen.
Eigenlijk tiep ik al te veel.
Het is een soort van Expeditie Robinson, maar dan gedramatiseerd over twee keer zoveel afleveringen. Daarmee is het wel mooier geworden, alsin de mensen zijn mooier en de camera's duurder, maar ook beheurlijk voorspelbaarder.
In de flashbacks, ja, ik heb vandaag stiekum aflevering zeventien, geloof ik, gekeken, aflevering zeventien heeft namelijk dezelfde naam als Lost in Translation, maar in tegenstelling tot deze prachtfilm staan er nog wat puntjes bij. Lost... in translation, wordt het dan. Nu ja. In de flashbacks dus. In de flashbacks wordt er, zeker bij close-ups, gebruik gemaakt van schokkende camerabeelden.
Over schokkende camerabeelden.
Schokkende camerabeelden daar kom je eigenlijk alleen mee weg als je lars von trier heet. Als je lars von trier heet heb je namelijk best wel een dijkje van een script, ook al film je dat op de kop en onder water, als je je acteurs en actrices het zo goed krijgt te doen als ome lars dat krijgt maakt het allemaal niet meer uit.
Heet je niet lars von trier, dan komt het stom over. Wannebe realistische/home-video gedoe. Bah.
Allemaal kijken dus! Vanaf 5 maart op Net 5. Mocht je die reclame gemist hebben.
*edit* ookal smeert ome lars de wereld met vla in.
zondag, februari 20, 2005
Lichtspel
Het was koud, en het hagelde.
Er hing een verse diesellucht.
Door de hemel stak een regenboog de rivier over.
Aan de andere kant van de rivier stond een enkele koe.
Een zwart-bonte Fries-Hollandse.
De kleur van de Nederlandse koeien was voornamelijk roodbont, maar ook was er rood en muiskleurig rundvee. Na de veepest van 1750, die twee-derde van de Nederlandse veestapel velde, werden zwartbonte runderen ingevoerd vanuit Jutland (Denemarken). Deze dieren werden de voorouders van het zwart-bonte Fries-Hollandse vee.
Er hing een verse diesellucht.
Door de hemel stak een regenboog de rivier over.
Aan de andere kant van de rivier stond een enkele koe.
Een zwart-bonte Fries-Hollandse.
De kleur van de Nederlandse koeien was voornamelijk roodbont, maar ook was er rood en muiskleurig rundvee. Na de veepest van 1750, die twee-derde van de Nederlandse veestapel velde, werden zwartbonte runderen ingevoerd vanuit Jutland (Denemarken). Deze dieren werden de voorouders van het zwart-bonte Fries-Hollandse vee.
