bloem·le·zing (de ~ (v.))

Van onze verslaggeefster

Eerst wat linkjes!

Wat Men vindt:
Pitchfork! als je daar toch bent lees dan even de beste review ever: Mystery Disc in zeven punten
Kindamuzik

Waar het vandaan komt:
FatCat Records

Waar het te zien is:
Paw Tracks

Zo! Oplettende lezers, ja, jullie twee daar, zijn er nu al uit dat het over Animal Collective gaat, Sung Tongs, om een beetje precies te zijn.
Het lijkt mooi, maar ook een beetje chaos, maar geen slechte chaos en ook geen moderne chaos, het lijkt, in een wat subtielere vorm, op de chaos van lang geleden, de chaos van lelijke harige mannen zonder geld onder leiding van een lelijke harige man die uiteindelijk heel rijk werd maar toch gebakken pasta bleef eten omdat zijn kinderen en hun vriendjes en vriendinnetjes al het overige voedsel reeds hadden verslonden. Juist, The Mothers of Invention dus. Maar de zang lijkt daar, buiten het onduidelijke, niet echt op, een er Enge-mannen-die-hoge-noten zingen gehalte. Het heeft wel wat weg van de zang van Neutral Milk Hotel, bijna breekbaar, niet zo breekbaar als Robert Wyatt kan, kalm en een onderdeel van de overige muziek.
De clip bij de single 'Who Could Win a Rabbit' vertolkt het schildpad-en-de-haas fabeltje op eigentijdse en lowbudgetterigewijze tot het einde zoals het einde eigenlijk altijd al hoorde te zijn. Het einde van eten of gegeten worden.
Bloenk. Scene: een Cowboyhoed met daaronder een grote snor die het heeft over "sometimes you eat the bear/bar, well, and sometimes, the bear/bar eats you".

Later. Dankzij de magie van de eerste 'Ga!'-link viel op mijn oor ook G. Daddy of Grandaddy (hier schijnt den Stijn zelve nog niet over uit te zijn) Stijn & de stem van Raymond Van Het Groenewoud. Nu heeft dit al het voordeel dat het niets met BlØf, en dus ook al helemaal niet met een pijnlijke Paskal Jakobsen, te maken. Ook het Vlaamse accent maakt het fijner om gezongen te horen dan het hoekige, knullige, strak-in-het-gareel Nederlands. Maar boven alles is het Schattig en Liev.

"Ik kan u alles geven maar wacht nog effe
Ik zei nog nie zo rijk"

Maar! Niets overtreft het knullige & schattig pathetische elektronica voor geliefden. Het hier volgende is welhaast te mooi om waar te zijn.

"Ik open haar benen
Ik speel met haar tenen"

Nothing else has worked this far / So I wish upon a star / Wonderous shining speck of light / I need a Jew / Lois makes me take the rap / Cause our checkbook looks like crap / Since I can't give her a slap / I need a Jew / Where to find / A Baum or Steen or Stein / To teach me how to whine and do my taaaaaxesss... / Though by many they're abhored / Hebrew people I've adored / Even though they killed my Lord / I need a Jew

En dat dan gezongen door een dikzak met een bril. When you wish upon a Weinstein. Family Guy heeft zich in een warm, en vooral, incorrect plekje in mijn hart genesteld.

De wonderlijke gewaagdheid van het taal overschrijdende nummer Holiday in Spain van niet alleen BlØf maar ook van de Counting Crows, dat met die zanger die hoe langer hoe meer op een verlepte palmboom begint te trekken, trok uiteraard mijn aandacht. Voor het eerst gaf ik het in Renesse op 19 juni tijdens de slotfase van de Ster van Walcheren een duimpje omhoog als een, zeker voor BlØf, vernieuwd in mijn oren klinkend nummer. In al mijn naïviteit, zou ik hier graag aan toe willen voegen. Na dit nummer nog een tiental keren op mij afgevuurd te hebben gekregen begon mij langzaamaan te dagen dat de tekst best wel heel erg ruk is. Om dit te onderbouwen haal ik slechts één regel uit dit nummer aan.

"Mijn schoenen zijn gejat, maar ik hoef niet meer naar buiten want er is nog wel wat."

"I'll be your engine driver in a bunny suit" doet mij dan wel weer eventjes aan een mogelijke glimlach denken, maar dan schiet toch vrij rap het beeld van een zich volledig uitlevend gezicht van Paskal Jakobsen tijdens een verder dood moment voor mijn geestesoog. Mijn dank gaat uit naar Sky Radio voor het ten gehore brengen van dit nummer, zeker ook naar Top of the Pops om mij te tonen hoe dit nummer live ten gehore wordt gebracht.

Monkeys Are Good People

Net zoals Roger the Cat's schattige Naptime.

Uiteindelijk dan toch de laatste. De vermeende Grote Vrijplaats voor een ieder die zich uit wil geven voor een ander. Maar is dit wel zo? Is internetgebruik niet altijd terug te leiden naar een ip-adres of, eenvoudigweg, een emailadres?
Nu. Het hebben van bovenstaande adressen is een vrij hardnekkige vereiste voor internetgebruik. Dus dienen deze adressen niet meer te zijn dan adressen die niet terug te leiden tot een persoon, en zeker niet de eigen persoon.
De basis legt u door nooit

Schaamteloos ga ik eens linken naar een nummer van Fiona Apple, waarom?
Fiona Apple heeft met When The Pawn... & Tidal twee Fijne albums afgeleverd, de videoclips bij de bijbehorende singels zijn niet minder fijn en zo nu en dan met ene Paul Thomas Anderson in de regisseursstoel.
Nu. Fiona heeft een derde album af. Het ligt klaar. Maar Sony schijnt niet te weten hoe dit album uit en aan de man/vrouw te moeten brengen. Dat snap ik niet echt. Fluxblog trouwens ook niet echt in het stukje dat er aldaar aan gespendeerd is.

Zelf hoop/denk/gok ik dat dit nummer opzettelijk 'gelekt' is, in geval van Sony zelf, om de reacties toch maar eens te peilen of, in geval van iemand rond Fiona, om aan te laten merken dat er zeker wel een markt voor is. Hence.

Extraordinary Machine & de geschriften


"Better Version Of Myself" schijnt nu ook 'gelekt' te zijn. Al dagen. En nog steeds heb ik geen idee hoe het klinkt.