zaterdag, juli 31, 2004
Over Panda´s en Gewicht
Eerst wat linkjes!
Wat Men vindt:
Pitchfork! als je daar toch bent lees dan even de beste review ever: Mystery Disc in zeven punten
Kindamuzik
Waar het vandaan komt:
FatCat Records
Waar het te zien is:
Paw Tracks
Zo! Oplettende lezers, ja, jullie twee daar, zijn er nu al uit dat het over Animal Collective gaat, Sung Tongs, om een beetje precies te zijn.
Het lijkt mooi, maar ook een beetje chaos, maar geen slechte chaos en ook geen moderne chaos, het lijkt, in een wat subtielere vorm, op de chaos van lang geleden, de chaos van lelijke harige mannen zonder geld onder leiding van een lelijke harige man die uiteindelijk heel rijk werd maar toch gebakken pasta bleef eten omdat zijn kinderen en hun vriendjes en vriendinnetjes al het overige voedsel reeds hadden verslonden. Juist, The Mothers of Invention dus. Maar de zang lijkt daar, buiten het onduidelijke, niet echt op, een er Enge-mannen-die-hoge-noten zingen gehalte. Het heeft wel wat weg van de zang van Neutral Milk Hotel, bijna breekbaar, niet zo breekbaar als Robert Wyatt kan, kalm en een onderdeel van de overige muziek.
De clip bij de single 'Who Could Win a Rabbit' vertolkt het schildpad-en-de-haas fabeltje op eigentijdse en lowbudgetterigewijze tot het einde zoals het einde eigenlijk altijd al hoorde te zijn. Het einde van eten of gegeten worden.
Bloenk. Scene: een Cowboyhoed met daaronder een grote snor die het heeft over "sometimes you eat the bear/bar, well, and sometimes, the bear/bar eats you".
Wat Men vindt:
Pitchfork! als je daar toch bent lees dan even de beste review ever: Mystery Disc in zeven punten
Kindamuzik
Waar het vandaan komt:
FatCat Records
Waar het te zien is:
Paw Tracks
Zo! Oplettende lezers, ja, jullie twee daar, zijn er nu al uit dat het over Animal Collective gaat, Sung Tongs, om een beetje precies te zijn.
Het lijkt mooi, maar ook een beetje chaos, maar geen slechte chaos en ook geen moderne chaos, het lijkt, in een wat subtielere vorm, op de chaos van lang geleden, de chaos van lelijke harige mannen zonder geld onder leiding van een lelijke harige man die uiteindelijk heel rijk werd maar toch gebakken pasta bleef eten omdat zijn kinderen en hun vriendjes en vriendinnetjes al het overige voedsel reeds hadden verslonden. Juist, The Mothers of Invention dus. Maar de zang lijkt daar, buiten het onduidelijke, niet echt op, een er Enge-mannen-die-hoge-noten zingen gehalte. Het heeft wel wat weg van de zang van Neutral Milk Hotel, bijna breekbaar, niet zo breekbaar als Robert Wyatt kan, kalm en een onderdeel van de overige muziek.
De clip bij de single 'Who Could Win a Rabbit' vertolkt het schildpad-en-de-haas fabeltje op eigentijdse en lowbudgetterigewijze tot het einde zoals het einde eigenlijk altijd al hoorde te zijn. Het einde van eten of gegeten worden.
Bloenk. Scene: een Cowboyhoed met daaronder een grote snor die het heeft over "sometimes you eat the bear/bar, well, and sometimes, the bear/bar eats you".
