bloem·le·zing (de ~ (v.))

De vorige keer was het sale bij de shop omdat hij een nieuwe gitaar nodig had. Een paar maanden later was er een nieuw album van ze. Ook met een oud wurlitzer orgeltje uit een bejaardentehuis en een dubbele stem waar het past. Na tijden gebrand in mijn agenda eindelijk ontdaan van de controlestrook. Vijf maanden later stond er nieuwe gitaar op het podium. Was er eindelijk zwart & blauw zonder frans publiek. Waren er spiegelbollen, draaiden de sterren, vielen er stukken en de stukjes de goede kant op.

Hij signeert.
Ik heb niks bij me.
Gelukkig vond ik toch nog het ticket in mijn kontzak.

Cheers, John

Mijn gisteravond was de mooiste avond. Een ooit tegen de punt van de vorige zin aan zou het verzwakken, beperken, dat soort dingen, dus er staat geen ooit tegen de punt van de vorige zin aan. Misschien had ik ook avond weg moeten laten. Weet je. Eigenlijk had ik alles weg moeten laten en alleen een foto van mijn opa eindhoven met baby-mij in zijn armen. Een enorme man van 82 jaar en elf maanden oud in een grijs pak met een paar dagen oud jongetje dat voornamelijk lijkt te bestaan uit een enorm rood hoofd. Samen in een zwarte stoel die voor mij alleen maar daar voor het raam met de luxaflex-maar-dan-niet-van-luxaflex staat op die foto.
Maar die foto staat op mijn zusjes kamer.
Mijn natte oogjes tijdens. Mijn natte oogjes na. Mijn natte oogjes vanmiddag in de trein. Mijn tanden in mijn hand. Ik droom niet. De wereld is echt. I'm here for the world.

Owh! Jaga! Jazzist! Jullie lui, jullie tien, want dat telde ik.
Best. Concert. Ever. Zegt de Jeff Albertson in mij. Dat soort dingen zegt hij wel vaker in mij en via mij als er niet veel meer te zeggen is, eigenlijk.
Zweven van Muziek blijft toch wel Heel Fijn. Zou ik zeggen. Eigenlijk wilde ik vooraf achteraf zeggen: "Het is geen EliZe maar het is toch ook wel aardig."

Dat laatste zal ze nog steeds wel hebben. Het eerste leek meer tijdelijk.

Scandinaviërs zien er doorgaans ook zo lief herkenbaar uit. Tenminste, degene die ik heb zien optreden. Petje. Nette baard. Krulloos haar tot in de nek zonder een matje te zijn, eerder h1p retro. Maar ook zonder Petje en Nette baard zijn er. Zelfs zonder h1p retro haar. De uit 1982 afkomstige Anders Hana had naast een strijkstok een wilde omhoogstekende bos haar. Niet zo als David, maar ze zouden het vast goed kunnen vinden.

Op naar I Am Kloot, om "en dat was zes" te zeggen.

Ze stapte in Weesp uit.

Middelbaar schoolgaand nederland maakt zich weer op voor de zomer.
Op zaterdag staan er niet langer alleen mannen verdwaasd om zich heen te naar waar in godsnaam de olijfolie zou kunnen staan, nee, een nieuwe lichting minderwaardigen, eh, vakkenvullers dwaalt rond met een enkel product uit het immens lijkende assortiment in de ene hand en de andere hand zoekend langs de schappen.
"Ik heb het wijnrek gevonden!"
"Zou de olijfolie daar ook ergens horen?"
"De wat?"
"Olijfolie!"
"Nog niet gezien."
"Het zit ook in een fles ..."