<$BlogRSDUrl$>

donderdag, mei 22, 2008

Mi Rowsu 

Pas. Was ik in Suriname.
Langs bij mijn mooie meisje.
Naast dat dat heel fijn was, is Suriname ook een fascinerend land. Want ondanks dat mensen overal uiteindelijk heel erg hetzelfde zijn is het toch ook anders genoeg om weer eens geinspireerd over straat en door de dag te gaan. De handelingen die je verricht hebben uiteindelijk wel hetzelfde doel en resultaat als in het meer dan bekende Nederland. Maar. Je komt er met andere middelen, in een ander tempo en langs een andere weg.
Ergens is het niet zo verwonderlijk dat dit hier volgende nummer niet is gaan vervelen aangezien het op een hoger persoonlijk, nee, prive, niveau de soundtrack voor een periode is geworden.
Meer op het eerste gezicht als ik dat niveau niet had is het bijzonder dat dit vrij eenvoudige nummer niet iets is wat ik spuugzat ben. Ondanks dat het diverse keren per dag vanuit een huis, kroeg of, meestal, auto luidruchtig op je af komt. Elke dag weer.
Een dag zonder Damaru is niet compleet.


eXTReMe Tracker