bloem·le·zing (de ~ (v.))

Buiten hoor ik niks. Het is ook bijna zondag.
Binnen niet meer dat het zachte van mijn iMac.
Net alsof er zachtjes warm water door een radiator stroomt.

Twee, voor een straat zonder, luidruchtige jongens fietsen langs
aan de andere kant van mijn rolgordijnen en dakkapel.
Mijn rolgordijnen zijn zo oud, wanneer er fel zon er op staat
kun je korte en lange scheuren van het steeds weer op en af rollen zien.
Ongetwijfeld onderweg naar de discotheek en swingcafe een dorp verderop.
Daar ingedronken binnen schuifelen en met ranzig bier en veel aan te sluiten
in een polonaise op sneu kansloze muziek.
Met veel en gezamelijk is het.
Het individu overstijgend.
Frowned upon bij geen deelname.

Lijkt me toch een stuk fijner dan hier. Daar zijn.
Niet alleen omdat ik hier alleen ben. En daar samen zijn.
Hier schijnt dan nu wel de zon, maar de wind is koud, daar zal het 25+ zijn.
Hier gaat alles gehaast. Daar kun je maar beter goed in niets doen zijn.
Veel te warm en mooi om je dag met meer dan leven te vullen.